dr Jakub Banasiak,

historyk i krytyk sztuki, absolwent Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się historią sztuki polskiej nowoczesnej i współczesnej, w szczególności sztuką doby transformacji ustrojowej oraz państwowym systemem sztuki PRL; w polu jego zainteresowań leży także historia krytyki artystycznej. Redaktor naczelny magazynu „SZUM” (z Karoliną Plintą) oraz rocznika naukowego “Miejsce. Studia nad Sztuką i Architekturą Polską XX i XXI wieku” (z Mariką Kuźmicz). Ostatnio opublikował: Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993 (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2020). Laureat Honorowej Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy za rok 2017. Nominowany do Nagrody im. Jana Długosza za książkę Proteuszowe czasy.

dr Jakub Dąbrowski,  

absolwent Wydziału Prawa i Administracji oraz historii sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiował w Dartington College of Arts w Wielkiej Brytanii. Odbył staż w Tate Modern Gallery w Londynie, gdzie pracował nad wystawami Kandinsky’ego oraz Albersa i Moholy-Nagya, a także w Word & Image Department w Victoria & Albert Museum w Londynie. W 2013 roku w Instytucie Historii Sztuki UAM pod kierunkiem prof. Piotra Piotrowskiego obronił  dysertację doktorską Swoboda wypowiedzi artystycznej w Polsce po 1989 roku. Na tej podstawie powstała dwutomowej monografia Cenzura w sztuce polskiej po 1989 roku – t. 1, Aspekty prawne (współautorstwa z A. Demenko);  t. 2, Artyści, sztuka i polityka. Książka została przetłumaczona na język angielski i wydana w 2019 roku przez Mosaic Press  pod tytułem Censorhip in Polish Art after 1989. Art, Law, Politics. Specjalizuje się w zagadnieniach z pogranicza sztuki i prawa (bez względu na epokę) oraz historii sztuki po 1945 roku. Laureat nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki im Szczęsnego Dettloffa (2010) oraz nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy (2015).

Pisze książkę habilitacyjną na temat: Sztuka zawłaszczenia w Polsce.

dr Katarzyna Kasia,

filozofka, absolwentka Wydziału Filozofii i Socjologii UW, stypendystka Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Włoskiej i The Kościuszko Foundation, visiting scholar w Princeton University. Autorka książki Rzemiosło formowania. Luigiego Pareysona estetyka formatywności, tłumaczka tekstów włoskich filozofów (Pareyson, Vattimo i in.). Stała współpracowniczka „Kultury liberalnej”, członkini zespołu redakcyjnego „Przeglądu filozoficzno-literackiego”, często komentuje w mediach bieżące wydarzenia polityczne. W Akademii Sztuk Pięknych prowadzi zajęcia z historii filozofii, estetyki
i filozofii kultury z elementami antropologii. Pod jej kierunkiem powstało w tej uczelni kilkadziesiąt znakomitych teoretycznych prac dyplomowych i licencjackich.

Ukończyła książkę habilitacyjną: Doświadczenie i wspólnota. Doświadczenie estetyczne i wspólnota spektaklu.

Od października 2015 do 30 września 2017 roku Kierownik Katedry Historii Sztuki i Teorii Kultury WZKW.

 

dr Marika Kuźmicz

Historyczka sztuki (absolwentka IHS UW, doktorat w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2014). Założycielka Fundacji Arton, organizacji non-profit zajmującej się badaniem sztuki polskiej lat 60. i 70. Badawczo zajmuje się sztuką tego okresu, w szczególności sztuką nowych mediów.

Autorka i redaktorka publikacji o sztuce tego okresu (m.in. monografii Warsztat Formy Filmowej, 2017, wspólnie z Ł. Rondudą), monografii Ludmiły Popiel i Jerzego Fedorowicza (wspólnie z Łukaszem Mojsakiem, 2019), Zdzisława Jurkiewicza (2019), Edwarda Hartwiga (2019), monografii Barbary Kozłowskiej (2020). Kuratorka licznych wystaw, w ostatnim czasie m.in. „Her Own Way. Female Artists and the Moving Image in Art in Poland: From 1970s to the Present” w Tokyo Museum of Photography oraz „Wszystko to możesz zobaczyć gdziekolwiek. Barbara Kozłowska (Muzeum Współczesnej Wrocław, 2020)  oraz pokazów filmowych poświęconych polskiej awangardzie m.in. Arton Review (2017, Whitechapel Gallery, Londyn, 2020 Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen). Główna koordynatorka i pomysłodawczyni międzynarodowego projektu „Forgotten Heritage: European Avant-Garde Art Online”, zrealizowanego przez Fundację Arton w ramach programu Kreatywna Europa z instytucjami partnerskimi z Belgii, Chorwacji i Estonii, której rezultatem jest baza www.forgottenheritage.eu oraz kolejnej edycji projektu „Not Yet Written Stories: Women Artists’ Archives On-Line”.  Wiceredaktorka rocznika naukowego “Miejsce. Studia nad Sztuką i Architekturą Polską XX i XXI wieku”.

Wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Uniwersytetu Warszawskiego i Collegium Civitas.

 

dr Olaf Kwapis,

historyk sztuki, absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, mgr teologii, stypendysta La Fondazione Sbranti (Università di Pisa), badacz średniowiecznej i nowożytnej sztuki włoskiej. Specjalizuje się w problematyce historii sztuki średniowiecznego i nowożytnego Rzymu. W duchu peregrinationes maiores oraz z pamięcią Grand Tour systematycznie organizuje europejskie podróże edukacyjne i objazdy zabytkoznawcze, towarzyszące studiom na kierunku „Historia sztuki. Kultura miejsca” oraz dostępne wszystkim studentom ASP, zainteresowanym dziedzictwem kulturowym. W ramach tej idei, znanej dobrze systematycznemu kształceniu w zakresie historii sztuki, w ostatnich latach studenci warszawskiej ASP odbywali studia nad obiektami sztuki bezpośrednio w miejscu ich prezentacji, w szczególności w miastach włoskich (Rzym, Florencja, Wenecja – na zdjęciu), Berlinie, Krakowie i Wrocławiu.

Najważniejsze publikacje: Do Rzymu! Sztuka i Wielkie Jubileusze (1300-1575), Warszawa: Wydawnictwo IBL PAN, 2014; Metamorfozy miejsca. Mechanizm przemiany wyobrażeń
o przestrzeni Rzymu w średniowieczu, „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo” 2013, nr 3 (6); „Omnes viae Romam ducunt. Peregrynacje do Rzymu w czasach Pierwszego Jubileuszu”, „Prace Filologiczne. Seria Literaturoznawcza” 2009, t. LVII.

Obecnie pracuje nad książką habilitacyjną o Antonio Corazzim.

 

dr Ewa Muszyńska,

pedagog, dr nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, absolwentka Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. W Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie kieruje Studium Pedagogicznym i prowadzi na studiach dziennych i podyplomowych zajęcia dydaktyczne z pedagogiki oraz seminaria dyplomowe. Zajmuje się problematyką związaną z: procesem kształcenia i wychowania, rozwojem emocjonalnym, procesem komunikowania się, relacjami interpersonalnymi oraz  funkcjonowaniem środowisk wychowawczych i edukacyjnych. Ponadto od lat zajmuje się również problematyką związaną z wpływem doświadczeń okresu dzieciństwa na jakość funkcjonowania w późniejszych okresach życia człowieka. Na studiach dziennych prowadzi seminaria dyplomowe poświęcone bajkom i baśniom i ich oddziaływaniu na różne etapy życia i procesy rozwojowe człowieka. Na studiach podyplomowych prowadzi zajęcia dydaktyczne i seminaria dla nauczycieli dotyczące współczesnych problemów edukacyjnych.

Kierowała Studium Pedagogicznym oraz w ramach jego zajęć prowadziła: Pedagogikę

dr hab. Luiza Nader,

historyczka sztuki, zajmuje się sztuką nowoczesną i współczesną, inspiruje się post-
humanistyką, teoriami związanymi z afektem i emocjami, pamięcią, archiwum, traumą.
Autorka książek Afekt Strzemińskiego. Pamięci przyjaciół – Żydów (2018), Konceptualizm w PRL (2009) oraz licznych tekstów przewartościowujących obraz pola artystycznego po 1939 r. W swoich ostatnich badaniach koncentruje się na relacjach sztuki i wydarzeń/doświadczeń granicznych, na pracach artystycznych (i nie-artystycznych) z Zagłady i wobec Zagłady. Publikowała w takich czasopismach jak m.in. „Zagłada Żydów. Studia i materiały”, „Teksty Drugie”, „Konteksty”, „RIHA Journal”. Członkini Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki.

Na WBASK ASP w Warszawie: kierowniczka Katedry Sztuki Polskiej Najnowszej i członkini Rady Programowej WBASK.

Funkcje pełnione na warszawskiej ASP: senatorka, członkini Rady Dyscypliny, członkini Rady Programowej Szkoły Doktorskiej.

 

dr Piotr P. Płucienniczak,

socjolog i artysta.

Badał aktywność skrajnej prawicy, losy pisarzy i pisarek, innowacyjność branży tworzyw sztucznych, dialog społeczny w ramach Trójstronnej Komisji ds. Społecznych i Gospodarczych, sztukę krytyczną wobec instytucji sztuki, dyskryminację kobiet na uczelniach, dezintegrację prawną Unii Europejskiej, strajki pracownicze, protesty antyrasistowskie oraz wiele innych, niezwykle interesujących rzeczy.

Teraz wydaje książki w  wydawnictwie artystyczno-krajoznawczym Dar Dobryszyc (“Logotypy Radomia”, “Mazowieckim szlakiem gastronomii…” itp). Znak zodiaku: ryby (rozmarzony i empatyczny).

dr Piotr Słodkowski,

historyk sztuki. Absolwent programu doktorskiego Akademii Artes Liberales. Autor książek Modernizm żydowsko-polski. Henryk Streng / Marek Włodarski a historia sztuki (2019) i Klimat odwilży. Obrazy Marka Oberlandera (2023/24, w druku) oraz współautor katalogu Pomniki oporu. Źródła artystyczne do studiów nad pamięcią powstania w getcie warszawskim (2023, z Martą Kapełuś i Michałem Krasickim). Redaktor tomów Przestrzeń społeczna. Historie mówione Złotego Grona i Biennale Sztuki Nowej (2014), Czas debat. Antologia krytyki artystycznej z lat 1945–1954 (z Agatą Pietrasik, 2016) i Was Socialist Realism Global? (z Magdą Lipską, 2023). Współredaktor numeru tematycznego "Miejsca" The History of Art in Poland and the Holocaust (z Luizą Nader, 2020) i redaktor sekcji tematycznej “Kwartalnika Historii Żydów” Sztuka wobec powstania w getcie warszawskim (2023). Kurator wystaw historycznych Henryk Streng / Marek Włodarski i modernizm żydowsko-polski (MSN, 2021) i Pomniki oporu. Sztuka wobec powstania w getcie warszawskim, 1943–1956 (z Martą Kapełuś i Michałem Krasickim, ŻIH, 2023). Publikował m.in. w Artium Quaestiones, Ikonothece, Kwartalniku Historii Żydów, Widoku i Tekstach Drugich. Dwukrotny laureat Nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. Szczęsnego Dettloffa (2017, 2018). Finalista Nagrody Naukowej POLITYKI 2019 i laureat w Konkursie im. Majera Bałabana (2020). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich (2020/2021). Interesuje się polską sztuką XX wieku w perspektywie współczesnej myśli humanistycznej. 

 

dr Karolina Thel,

doktor politologii, magister po trzech kierunkach studiów: gospodarka przestrzenna, polityka społeczna oraz socjologia i antropologia społeczna. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu zarządzania projektami badawczymi oraz ochrony własności intelektualnej.
Laureatka programów CELAB (Carleton Univeristy w Ottawie, 2010) oraz Transformation.doc (Wageningen University, 2015). Uczestniczyła w przygotowaniu i realizacji wielu przedsięwzięć o charakterze badawczym, organizacyjnym i artystycznym (w tym konferencji naukowych, projektów badawczych i wystaw), m.in. w Instytucie Badań Przestrzeni Publicznej, Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, Instytucie Spraw Publicznych, Fundacji Obserwatorium i Centrum Nauki Kopernik. Współpracuje z polskimi samorządami przy projektach związanych z kulturą i przekształceniami przestrzeni miejskiej.
Laureatka dwóch konkursów stypendialnych Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego (2009, 2011). Ma doświadczenie w prowadzeniu badań zagranicą, w tym w ramach pobytów stypendialnych w Słowenii, Czechach i Niemczech. Poza działalnością akademicką od 2015 roku jest zaangażowana w tworzenie i realizację polityki miejskiej na poziomie krajowym i europejskim. Współautorka Krajowej Polityki Miejskiej 2023.
Zainteresowania badawcze koncentrują się wokół rozwoju współczesnych miast, starzenia się społeczeństwa, mieszkalnictwa i zarządzania w kulturze.
Na ASP pracuje od 2011 r. Z WZKW związana od momentu jego powstania. Inicjatorka powołania Rady Pracodawców, Koordynatorka Praktyk Studenckich.